13 سنگ قیمتی مرموز و نفرین شده | تاریخچه های دلهره آور و جذاب

الماس، یاقوت سرخ و یاقوت کبود! سنگهای گرانبهایی که به غیر از جلوه و شهرت، اسرار و دسیسه هایی نیز پنهان دارند. به عنوان مثال، برخی از این سنگ های قیمتی مشهور به دلیل مصائب و بدبختی هایی که گفته می شود برای صاحبانشان به ارمغان آورده اند، بدنام هستند.
سنگ های قیمتی دیگری نیز وجود دارند که به دلیل افسانه های پیرامون تاریخچه خود به شهرت رسیده اند، مانند مروارید پرگرینا که الیزابت تیلور با افتخار در هنگام بازی در فیلم «یک هزار روز از آن» در سال 1969 به معرض نمایش گذاشت. در ادامه به بررسی این سنگ های قیمتی زیبا و افسانه هایی که در مورد آنها وجود دارد خواهیم پرداخت.

الماس هوپ

الماس هوپ با رنگ آبی مایل به خاکستری و به وزن 45.52 قیراط، دارای 1 اینچ (25.6 میلی متر) طول و 0.8 اینچ (21.7 میلی متر) عرض می باشد. تاریخچه آن به یک معدن الماس قرن هفدهم به نام گلکوندا در هند بازمی گردد، جایی که برای اولین بار توسط بازرگان فرانسوی ژان باپتیست تاورنیه به شکل خام اولیه و با وزن 112.19 قیراط خریداری شد.

تاورنیه در سال 1668 این سنگ قیمتی را به لوئی چهاردهم پادشاه فرانسه فروخت. او نیز سپس توسط جواهرساز دربار، سنگ را تراش داده و در زمینه ای از طلا نصب کرد. طبق گزارش موسسه اسمیتسونین، در سال 1792 در جریان تلاش لوئی شانزدهم و ماری آنتوانت برای فرار از فرانسه – فرار آنها با شکست مواجه شد و در سال 1793 توسط گیوتین اعدام شدند – الماس هنگام غارت خزانه داری سلطنتی فرانسه به سرقت رفت.
گفته می شود پس از آن، این الماس در اختیار پادشاه انگلیس جورج چهارم قرار گرفت، اما پس از مرگ وی در سال 1830 برای کمک به تسویه بدهی های هنگفت وی فروخته شد. سپس به احتمال زیاد این سنگ از طریق کانال های خصوصی فروخته شد و توسط هنری فیلیپ هوپ، که نام این سنگ اقتباسی از نام او می باشد، خریداری شد. بدین ترتیب این الماس در مالکیت خانواده هوپ قرار گرفت تا اینکه در نهایت برای کمک به پرداخت بدهی آنها فروخته شد.
سپس این سنگ قیمتی توسط یک دلال اهل لندن خریداری شد و به سرعت توسط وی به جوزف فرانکلز و پسران شهر نیویورک فروخته شد. آنها نیز این الماس را حفظ کردند تا اینکه برای پرداخت بدهی خود مجبور به فروش آن شدند. در سال 1909، پیر کارتیه الماس هوپ را خریداری کرد و آن را به اوالین والش مک لین، وارث معدن و یکی از افراد طراز اول آمریکا فروخت.
مک لین مصائب زیادی را پشت سر گذاشت: پسرش در یک تصادف رانندگی درگذشت، دخترش در اثر مصرف بیش از حد مواد مخدر فوت کرد، شوهرش در آسایشگاه دار فانی را وداع گفت و خانواده اش مجبور شدند روزنامه خود یعنی واشنگتن پست را به دلیل ورشکستگی در یک حراج بفروشند. پس از مرگ مک لین در اثر ذات الریه در سال 1947، شرکت هری وینستون کل مجموعه جواهرات او را خریداری کرد.
در سال 1958، وینستون الماس هوپ را که ارزش آن 250 میلیون دلار است، به موزه ملی تاریخ طبیعی موسسه اسمیتسونیان در واشنگتن اهدا کرد، جایی که تا امروز این سنگ را در معرض نمایش قرار داده است.
همانطور که این موزه در وب سایت خود اعلام کرده است، «به نظر می رسد که نفرین الماس هوپ را نابود کرده است.»

الماس کوه نور – آقایان مراقب باشید

گمان می رود الماس 105.6 قیراطی کوه نور نیز مانند الماس هوپ از معدن کلور در گلکوندای هند استخراج شده باشد. نام آن در فارسی به معنی «کوه نور» است.

نام این الماس اولین بار در خاطرات ظهیرالدین محمد بابر بنیانگذار امپراتوری مغول در هند ذکر شده است. بابر نوشت که این الماس در سال 1306 از راجه مالوا به سرقت رفته است و به نقل از «راهنمای جواهرات فایرفلای» (انتشارات فایرفلای بوکز، 2003) این الماس عظیم 739 قیراطی به شکل اصلی و برش نخورده است.
در طول تاریخ، این جواهر در میان حاکمان مختلف هندو، مغول، فارس، افغان و سیک دست به دست شده است، و برای تصاحب آن نبردهای تلخ و خونینی اتفاق افتاده است. بر اساس داستان های عامیانه، در یکی از توصیف های هندو از کوه نور هشدار داده می شود که «کسی که صاحب این الماس است، جهان را در اختیار خواهد گرفت، اما با تمام بدبختی های آن نیز مواجه خواهد شد. فقط خدا یا زن می تواند بدون هیچ مجازاتی آن را بپوشد.»
سوابق تاریخی نشان می دهد که این الماس در سال 1849 توسط انگلیس خریداری شده و در سال 1850 به ملکه ویکتوریا اهدا شده است. به تبعیت از افسانه ها، این الماس از آن زمان تنها توسط زنان پوشیده شده است، از جمله ملکه الکساندراوف دانمارک، ملکه ماری از تک و ملکه الیزابت فقید، ملکه مادر، همسر پادشاه جورج ششم.
در حال حاضر، این الماس به عنوان یکی از جواهرات تاج سلطنتی انگلیس استفاده می شود که در بخش جواهرات برج لندن نگهداری می شود. جنگ برای تصاحب کوه نور ادامه دارد – هند سالهاست که مدعی بازپس گیری الماس است اما تا کنون نتوانسته است به موفقیتی دست یابد، در حالی که به گفته دیوید کامرون، نخست وزیر انگلیس، دولت انگلیس ادعا می کند مالکیت تمام و کمال این جواهر را در اختیار دارد.

یاقوت سرخ شاهزاده سیاه – «فریبنده بزرگ» قرمز رنگ

یاقوت سرخ شاهزاده سیاه در واقع اصلاً یک یاقوت سرخ نیست، بلکه یک اسپینل بزرگ است – یک سنگ قیمتی سخت و  که در طیف های رنگی مختلف از جمله قرمز آتشین متبلور می شود. ارزش اسپینل ها به میزان قابل توجهی کمتر از یاقوت است، به همین دلیل یاقوت سرخ شاهزاده سیاه تحت عنوان «فریبنده بزرگ» نیز شناخته می شود.

گفته می شود که این سنگ قیمتی از منطقه بدخشان واقع در تاجیکستان کنونی استخراج شده است. بر اساس کتاب «آتش و خون: یاقوت های سرخ در افسانه، جادو و تاریخ» (گروه انتشارات گرینوود، 2008)، این سنگ اولین بار در قرن چهاردهم میلادی ضبط شد، زمانی که توسط دون پدرو بی رحم که حاکم سویل اسپانیا بود، از پادشاهی موریتی گرانادا غارت شد.
سپس ادوارد وودستاک که لقب «شاهزاده سیاه» را به دلیل موفقیت در میدان جنگ در طول جنگ های صد ساله به دست آورده بود مالکیت این یاقوت را در اختیار گرفت. در سال 1415، شاه هنری پنجم به یاقوت سرخ شاهزاده سیاه دست یافت و آن را در کلاه جنگی خود در کنار یاقوت های واقعی قرار داد. پادشاه هنگام شکست نیروهای فرانسه در نبرد آگینکور این کلاه را بر سر داشت.
این جواهر به خاندان سلطنتی انگلیس از جمله هنری هشتم و دخترش الیزابت اول منتقل شد تا اینکه در سال 1649 پادشاه چارلز اول به جرم خیانت گردن زده شد و سنگ نیز به فروش رفت. چارلز دوم این سنگ قیمتی را از فردی ناشناس خریداری کرد، اما وقتی سرهنگ مشهور ایرلندی، توماس بلاد، تلاش کرد تا جواهرات تاج انگلستان را از برج لندن در سال 1671 بدزدد، تقریباً آن را از دست داد.
در حال حاضر، یاقوت سرخ شاهزاده سیاه در نقطه میانی قسمت پیشین تاج پادشاهی انگلیس قرار گرفته است.

یاقوت کبود بنفش دهلی – کوارتز «نفرین شده»

یاقوت کبود بنفش دهلی یکی دیگر از جواهرات فریبنده است، زیرا در واقع یک یاقوت کبود نیست، بلکه یک آمتیست است که نوعی کوارتز با رنگ بنفش است.

گفته می شود که این سنگ قیمتی مرموز در جریان شورش هند در سال 1857توسط یکی از سربازان انگلیسی از معبد ایندرا، خدای هندو جنگ و آب و هوا در کانپور هند به سرقت رفته است. این سنگ توسط سرهنگ دبلیو فریس به انگلستان آورده شد که گویا خانواده وی پس از آن مشکلات مالی و سلامتی زیادی را متحمل شده اند.
این سنگ قیمتی در سال 1890 به ادوارد هرون آلن، دانشمند و نویسنده اهدا شد. او ادعا کرد بلافاصله پس از دریافت آن دچار بدشانسی شده است. او این آمیتست را به دوستان خود بخشید، که آنها نیز به بدشانسی دچار شدند و به سرعت هدیه را به او بازگرداندند.
هرون آلن هشدار داد که یاقوت کبود بنفش دهلی «نفرین شده و آغشته به خون است و موجب بی آبرویی همه کسانی است که تاکنون صاحب آن بوده اند.» او با توجه به قدرت این سنگ قیمتی، آن را در داخل هفت جعبه قفل شده نگه داشت و آنها را با طلسم های خوش اقبالی پوشاند.
پس از مرگ وی، دختر هرون آلن در سال 1943 این آمتیست را به موزه تاریخ طبیعی لندن اهدا کرد. او همراه با سنگ، نامه هشدارآمیز پدرش به مالکان آینده این سنگ را نیز به موزه تحویل داد.
این یاقوت مرموز به عنوان بخشی از مجموعه جواهرات گرانبهای موزه تاریخ طبیعی در نمایشگاهی دائمی در معرض دید قرار گرفته است.

مروارید پرگرینا – نشانه عشق

الیزابت تیلور عاشق جواهرات خود بود – و یکی از سنگ های قیمتی مورد علاقه او مروارید پرگرینا بود، یک مروارید 50.6 قیراطی که یکی از بزرگترین مرواریدهای یافت شده در جهان می باشد. ابعاد آن تقریباً 0.7 اینچ (17 میلی متر) در 1 اینچ (25 میلی متر) است.

پرگرینا به زبان اسپانیایی به معنی «مسافر» یا «دوره گرد» است و این مروارید در قرن شانزدهم در خلیج پاناما کشف شد. فیلیپ دوم، پادشاه اسپانیا قبل از ازدواج با ملکه ماری اول انگلیس در سال 1554 مروارید را به ملکه هدیه داد، اما بعداً او را ترک کرد و ملکه در سال 1558 بدون وارث درگذشت. او پس از مرگ، به دلیل اعدام صدها پروتستان که در دوران پنج ساله سلطنت خود حکم آن را صادر کرده بود، «ماری خونین» لقب گرفت.
پس از مرگ ملکه، مروارید پرگرینا به پادشاه فیلیپ دوم بازگردانده شد. وی سپس از خواهر ناتنی کوچکتر ماری اول یعنی الیزابت اول خواستگاری کرد. این مروارید تا قرن نوزدهم در اخیار خاندان سلطنتی اسپانیا بود و پس از آن با حمله ناپلئون بناپارت، تاج اسپانیایی و مروارید به دست فرانسویان افتاد.
مروارید پرگرینا در اختیار اعضای خانواده بناپارت قرار گرفت، اما نهایتاً در سال 1873 به لرد جیمز همیلتون فروخته شد. سپس در حراج ساتبی در سال 1969 توسط ریچارد برتون خریداری شد و او نیز آن را به عنوان هدیه ولنتاین به همسرش الیزابت تیلور داد. این زوج دو بار ازدواج کردند و طلاق گرفتند – ازدواج دوم آنها تنها 9 ماه به طول انجامید. الیزابت تیلور مروارید را نگه داشت و در مجموع هشت بار ازدواج کرد.
طبق گزارش سایت رسمی حراج کریستی، پس از مرگ تیلور در سال 2011، مروارید پرگرینا توسط یک خریدار ناشناس در این حراج به قیمت 11.8 میلیون دلار خریداری شد.

اورلوف سیاه – چشم الماس برهما

اورلوف سیاه، یک الماس 67.50 قیراطی با برش کوسنی است که در اوایل دهه 1800 در هند یافت شد. اورلوف سیاه علی رغم نامش، در واقع به رنگ خاکستری تیره است.

با توجه به ادعاهای موجود در مورد اورلوف سیاه – که شبیه افسانه های مربوط به بسیاری از جواهرات «نفرین شده» است – این الماس از مکان مقدسی در جنوب هند به سرقت رفته است. گفته می شود در آن زمان این سنگ قیمتی 195 قیراطی از چشم مجسمه ای از برهما، خدای هندو آفرینش، خرد و جادو برداشته شده است.
به نقل از کتاب «ماهیت الماس ها» (انتشارات دانشگاه کمبریج، 1998)، افسانه ها حاکی از آن است که این الماس بعداً توسط پرنسس روس نادژدا اورلوف، معروف به نادیا اورلوف، که نام الماس از آن اقتباس شده است، خریداری شد. بر اساس شایعات، پرنسس نادیا به همراه دو نفر دیگر از مالکان اورلوف سیاه، پس از دستیابی به الماس با پریدن از ساختمان اقدام به خودکشی نمودند اما مدارک و شواهدی برای اثبات این داستان ها وجود ندارد.
در سال 1947، چارلز اف وینسون این الماس را خریداری کرد و آن را به اندازه فعلی برش داد، همچنین آن را در میان 108 الماس قرار داد و آن را به گردنبندی متشکل از 124 الماس آویزان کرد. پس از آن این جواهر توسط مالکان خصوصی خرید و فروش شد و در چندین موزه از جمله موزه تاریخ طبیعی آمریکا در شهر نیویورک و موزه تاریخ طبیعی لندن به نمایش درآمد.

الماس آبی – مخزن اسرار

الماس آبی تنها سنگ قیمتی است که مکان فعلی آن مشخص نیست – و حتی وجود آن نیز زیر سوال رفته است. اما همچنان منشأ داستان های تلخ و ادامه دار است.

داستان از سال 1989 آغاز می شود، زمانی که یک خدمتکار تایلندی که در کاخ خاندان سلطنتی سعودی کار می کرد به صورت پنهانی به اتاق خواب شاهزاده فیصل بن فهد وارد شد و مقدار زیادی جواهرات، از جمله یک الماس آبی را که گفته می شود بزرگتر از ابعاد فعلی الماس آبی است، به سرقت برد.
گفته می شود او جواهرات را در کیسه جاروبرقی خود پنهان کرده و سپس آنها را به تایلند قاچاق کرد، اگرچه مقامات تایلند معتقدند که هیچ مدرکی مبنی بر وجود الماس آبی یافته نشده است. به گزارش مطبوعات تایلند، پس از اینکه مقامات سعودی پلیس تایلند را از ماجرا مطلع کردند این سارق دستگیر شد اما او پیش تر برخی از جواهرات را به فروش رسانده بود. وی به هفت سال زندان محکوم شد اما پس از سه سال آزاد شد.
مقامات تایلند آنچه را که از این غنیمت باقی مانده بود به خاندان سلطنتی بازگرداندند و آنها اظهار داشتند که الماس آبی هنوز مفقود است و نیمی از جواهرات استرداد شده تقلبی است. به قتل رسیدن و ناپدید شدن چندین دیپلمات و بازرگان سعودی که برای تحقیق در مورد این سرقت به بانکوک رفته بودند به «ماجرای الماس آبی» ربط داده شد، اما مقامات تایلند اصرار دارند که هیچ مدرکی در ارتباط با این وقایع وجود ندارد.
در سال 1995، چالور کردتس، افسر پلیس مسئول تحقیقات اولیه، به دلیل صدور دستور قتل همسر و پسر 14 ساله جواهرساز تایلندی که متهم به ساخت جواهرات تقلبی شده بود، به اعدام محکوم شد. بر اساس مقاله منتشر شده در اکونومیست در سپتامبر 2010، حکم وی از آن زمان به 50 سال حبس کاهش یافته و پرونده مرموز الماس آبی همچنان روابط دیپلماتیک سعودی و تایلند را دچار تنش نموده است.
به دلیل تمام مرگ های مرتبط با این جواهر مرموز، گفته می شود هر کسی که به صورت غیرقانونی الماس آبی را در اختیار داشته باشد، دچار نفرین آن خواهد شد.

الماس سانسی – تاریخچه ای رنگارنگ

به نظر می رسد الماس گلابی شکل سانسی، رنگی سفید دارد اما در واقع زرد کم رنگ است. گفته می شود که این الماس 55.23 قیراطی متعلق به هند است. نیکلاس هارلی دو سانسی، یک سرباز فرانسوی که بعداً سفیر فرانسه در ترکیه می شود، الماس را در سال 1570 خریداری کرد. وی الماس را در سال 1589 به هنری سوم فرانسه و سپس به هنری چهارم اجاره داد.

در سال 1604، سانسی الماس را به جیمز اول انگلستان فروخت، که او نیز این جواهر را به عنوان طلسم خوش اقبالی بر تن داشت. بر اساس یکی از افسانه ها، زمانی که الماس توسط افراد پادشاه هنری چهارم منتقل می شد، فرد حمل کننده الماس را ربود و سپس به قتل رسید. او برای ایمن نگه داشتن جواهر آن را بلعیده بود و طبق افسانه، این الماس بعداً در هنگام کالبد شکافی از معده او خارج شد.
این الماس در بحبوحه انقلاب فرانسه ناپدید شد. در حقیقت این اتفاق هنگامی رخ داد که خزانه داری سلطنتی مورد حمله قرار گرفت و الماس سانسی همراه با الماس ریجنت و الماس هوپ به سرقت رفت. الماس سانسی دوباره در سال 1828 پیدا شد، زمانی که توسط شاهزاده روسی نیکلاس دمیدوف خریداری شد و او نیز الماس را به پسرش پل اهدا کرد.
یک تاجر اهل بمبئی الماس را خرید و در سال 1867 در پاریس به نمایش گذاشت. در سال 1906 این الماس توسط ویلیام والدورف آستور خریداری شد و تا سال 1978 در خانواده او باقی ماند و سپس به موزه لوور پاریس فروخته شد. این جواهر اکنون در گالری آپولو موزه لوور به نمایش گذاشته شده است، و در اینجا بار دیگر در کنار الماس ریجنت قرار گرفته است.

الماس کولینان 1 – الماس ستاره آفریقا

الماس کولینان 1 بخشی از بزرگترین الماس تراش نخورده جهان به نام کولینان است.

الماس اورلوف – یادگاری از یک عشق نافرجام

بر اساس شایعات، الماس اورلوف که رنگ سبز مایل به آبی کم رنگی دارد، مانند اورلوف سیاه زمانی چشم یک مجسمه خدای هندو بوده است. این الماس با تراش گل رز، دارای شکل گنبدی است که شبیه یک تخم مرغ می باشد که از وسط بریده شده است. اورلوف با وزنی معادل 189.62 قیراط، یکی از بزرگترین الماس های یافت شده در جهان است.

افسانه ها حاکی از آن است که در طول قرن هجدهم، یک سرباز فرانسوی آن را از معبدی هندو در تامیل نادو، هند دزدید. اورلوف پس از آن بارها و بارها به فروش رفت تا اینکه نهایتاً در آمستردام توسط یک کنت روسی به نام گریگوری گریگوریویچ اورلوف خریداری شد.
اورلوف با کاترین دوم رابطه داشت و این در حالی بود که کاترین دوم با پیتر سوم روسیه ازدواج کرده بود. پیتر سوم سرانجام از سلطنت برکنار شد، کاترین متعاقباً کاترین کبیر روسیه شد و از کنت اورلوف صاحب فرزندی نامشروع شد. با این حال، او سرانجام به خاطر یک شاهزاده روسی، اورلوف را ترک کرد و اورلوف دل شکسته برای بازگرداندن علاقه او به خود این الماس بزرگ را به وی هدیه داد.
تلاش عاشقانه اورلوف ناموفق بود، اما کاترین این الماس را به نام او نامگذاری کرد و آن را در عصای سلطنتی خود قرار داد. در حال حاضر، اورلوف در موزه صندوق الماس کرملین قرار دارد. صندوق الماس کرملین نمایشگاهی در مسکو است که جواهرات تاج روسیه را به معرض نمایش می گذارد.

الماس ریجنت – الماس گرو گذاشته شده پیت

الماس ریجنت در سال 1701 در هند استخراج شد. این الماس وزنی معادل 410 قیراط داشت و به شکل خام و برش نخورده بود. بر اساس افسانه هایی که در مورد آن وجود دارد، این سنگ توسط یک برده پیدا شده است و او الماس را در زخمی بزرگ که در پای خود ایجاد کرده بود مخفی نموده است.

طبق آنچه در کتاب «ذخایر الماس: منشأ، کاوش و تاریخچه کشف» (انتشارات انجمن استخراج معادن، متالورژی و اکتشاف، 2002) آمده است، این افسانه می گوید که پس از سرقت الماس از معدن، آن برده با یک ناخدای دریایی انگلیس توطئه کرد تا آن را در کشتی خود قاچاق کند، اما پس از آن کاپیتان برده را غرق کرد و الماس را فروخت.
فرماندار انگلیسی، توماس پیت این الماس را که دارای رنگ آبی کم رنگ است خریداری کرد و آن را به نام خودش نامگذاری کرد. وی الماس را به اندازه فعلی 140.64 قیراط تراش داده و در سال 1717 آن را به نایب السلطنه (ریجنت) فرانسوی فیلیپ دوم اورلئان فروخت. الماس به ریجنت تغییر نام یافت و خانواده سلطنتی فرانسه آن را در جاهای متفاوتی از جمله تاج پادشاه لوئی پانزدهم به کار بردند.
در سال 1792 ریجنت ربوده شد، اما پس از چند ماه دوباره پیدا شد. به نقل از کتاب «ذخایر الماس»، این سنگ بعداً نزد یك جواهرساز اهل برلین گرو گذاشته شد تا مبلغ حاصل از آن کمکی برای ارتش فرانسه باشد. ناپلئون بناپارت، معروف به ناپلئون اول، در سال 1801 ادعا کرد که این الماس در دسته شمشیر او نصب شده است.
پس از مرگ ناپلئون در سال 1821، بیوه او، آرچودس ماری لوئیز اتریشی، الماس را با خود به اتریش برد اما بعداً در قالب هدیه به فرانسه بازگردانده شد. سپس الماس ریجنت زینت بخش تاج پادشاهان لوئی هجدهم، چارلز دهم و ناپلئون سوم گردید.
در حال حاضر، این الماس در یک نیم تاج که برای ملکه فرانسوی، یوجنی، طراحی شده بود نصب شده است و به همراه یکی دیگر از جواهراتی که در این مقاله از آن نام برده شد یعنی الماس سانسی، در موزه لوور پاریس به نمایش گذاشته شده است.

الماس تیلور- برتون

یکی دیگر از جواهرات الیزابت تیلور، الماس تیلور – برتون است که در سال 1966 در آفریقای جنوبی استخراج شد. این الماس در اصل 240.80 قیراط بود. هری وینستون این جواهر را خریداری کرد و آن را به الماس گلابی شکل 69.42 قیراطی فعلی برش داد.

این الماس در سال 1969 به حراج گذاشته شد و اگرچه بازیگر ریچارد برتون برای خرید آن پیشنهاد داد اما صاحبان شرکت کارتیه با پرداخت مبلغ هنگفت 1.050.000 دلار برای خرید الماس، برتون را از رقابت خارج کردند. آنها سپس نام این جواهر را به الماس کارتیه تغییر دادند. برتون که مصمم بود این الماس را به دست آورد، قراردادی با مبلغ شش رقمی با شرکت کارتیه منعقد نمود و الماس را از آنها خریداری کرد. اما برای این خرید شرطی را مطرح نمود که بر اساس آن شرکت می بایست ابتدا سنگ را در فروشگاه های کارتیه در نیویورک و شیکاگو به معرض نمایش می گذاشت.

سپس برتون این الماس را به مناسبت چهلمین سالگرد تولد الیزابت تیلور و در دوران اولین ازدواجشان به او هدیه داد. این الماس زیبا در ابتدا در رکاب یک حلقه قرار گرفت و در برنامه تلویزیونی «لوسی اینجاست»، در طول اپیزودی که تیلور و برتون به عنوان مهمان حضور داشتند، نمایش داده شد. بعداً تیلور به کارتیه سفارش داد تا الماس را در یک گردنبند طراحی و نصب نمایند.

این زوج نام سنگ را به الماس تیلور – برتون تغییر دادند و این نشان دهنده سبک زندگی مجلل و روابط عمیق آنها بود. گفته می شود این دو هنگام فیلمبرداری «کلئوپاترا» در سال 1963 عاشق یکدیگر شدند – زمانی که هر دو سابقه ازدواج با افراد دیگری را در کارنامه داشتند. این زوج در طول سال ها زبانزد خاص و عام بودند و روابط آنها گاهی اوقات «عاشقانه ترین رابطه قرن» خوانده می شد.
تیلور با افتخار الماس تیلور – برتون را در مراسم آغازین جشنواره های فیلم و رویدادهای مهم دیگر، از جمله جشن تولد 40 سالگی پرنسس گریس در موناکو به نمایش می گذاشت. پس از اینکه برای دومین بار او و برتون از یکدیگر جدا شدند، تیلور در سال 1978 در یک حراجی این سنگ را به یک خریدار ناشناس از عربستان سعودی فروخت.
گزارش ها درباره مبلغ فروش این الماس از 2 میلیون دلار تا 5 میلیون دلار است، اما این مبلغ هر مقدار که بود، تیلور بخشی از درآمد حاصله را برای ساخت بیمارستانی در بوتسوانا، آفریقا، در مکانی نزدیک به استخراج الماس مورد استفاده قرار داد.

ستاره هند – ستاره مسروقه

ستاره هند، یاقوت کبود ستاره ای بیضی شکل و آبی رنگی است که 563.35 قیراط وزن دارد. برخلاف سایر سنگ های قیمتی مورد بررسی در این مقاله، این یاقوت کبود ستاره ای به شکل چند وجهی نیست و دارای تراش کابوشن گرد و صیقلی است.

گفته می شود که منشأ بزرگترین یاقوت کبود آبی موجود در جهان، یا همان ستاره هند، به سریلانکا باز می گردد و تخمین زده می شود که این یاقوت 300 سال پیش کشف شده باشد. طرح ستاره ای کمیاب و خاص این سنگ به طور طبیعی تشکیل شده است. الیاف ریزی از ماده معدنی روتیل به صورت سه لایه درون این سنگ قیمتی قرار می گیرند و نور ورودی را با الگویی ستاره مانند منعکس می نمایند – تصویری که به ستاره پنج پر معروف است.
در سال 1900، ستاره هند توسط صنعتگر جی پی مورگان به موزه تاریخ طبیعی آمریکا در نیویورک اهدا شد. در سال 1964، این سنگ قیمتی در جریان سرقت از موزه ربوده شد. این سرقت بدین صورت اتفاق افتاد که گروهی از سارقان در طول روز قفل پنجره دستشویی را باز گذاشته بودند و شب هنگام از طریق همان پنجره وارد موزه شدند.
در آن زمان، ستاره هند که تحت پوشش بیمه نبود تنها جواهر نمایشگاه موزه بود که توسط زنگ خطر محافظت می شد، اما طبق گزارش رسانه ها، باتری زنگ خطر خالی شده بوده است. سارقان این سنگ قیمتی را به همراه چندین جواهر دیگر که در نمایشگاه بودند ربوده و از پنجره به بیرون فرار کردند.
این دزدی یکی از بزرگترین سرقت های جواهرات در تاریخ آمریکا بود، اما این سه سارق تنها در مدت دو روز دستگیر شدند. در حالی که برخی از جواهرات ربوده شده دیگر هرگز پیدا نشدند، اما چند ماه بعد ستاره هند به طرز معجزه آسایی در کمد ایستگاه اتوبوس میامی کشف شد.
ستاره هند دوباره در موزه تاریخ طبیعی آمریکا به نمایش گذاشته شد، و تا امروز در نمایشگاه دائمی این مکان در معرض دید عموم قرار دارد – امید است این بار سیستم هشدار قابل اطمینان تری برای محافظت از این سنگ قیمتی تعبیه شده باشد.

منبع : livescience